Odsłonięcie tablicy pamiątkowej poświęconej Profesorowi Dionizemu Smoleńskiemu

• Powitanie Gości, Władz Uczelni i Społeczności Akademickiej przez Dziekana Wydziału MEiL Pana Prof. dr hab. Janusza Frączka,
• Przedstawienie sylwetki   Profesora Dionizego Smoleńskiego,
• Wystąpienie JM Rektora PW  Pana Prof. dr hab. Jana Szmidta,
• Odsłonięcie tablicy upamiętniającej osobę Profesora Dionizego Smoleńskiego,
• Złożenie kwiatów przez młodzież akademicką,
• Okolicznościowy poczęstunek.

Prosimy o potwierdzenie uczestnictwa do dnia 14 grudnia 2018 roku na adres:

e-mail: dziekan@meil.pw.edu.pl

Krótki życiorys  prof. D. Smoleńskiego (1902-1984)

 Profesor Dionizy Smoleński urodził się 6.10.1902 r. w Łodzi. Tam też ukończył Gimnazjum Ogólnokształcące a następnie przeniósł się do Warszawy by tu, w 1926 r. ukończyć studia wyższe na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. Do roku 1939 pracował jako kierownik laboratoriów badawczych zajmujących się problematyką materiałów wybuchowych, kolejno w: Centralnej Szkole Strzelniczej w Toruniu, Centrum Szkolenia Piechoty w Rembertowie oraz Centrum Badań Balistycznych w Zielonce. Jednocześnie, od 1932 r. pracował w Zakładzie Balistyki Politechniki Warszawskiej jako starszy asystent.

W okresie II Wojny Światowej z konieczności zmienił kierunek działalności zawodowej angażując się na stanowisko asystenta naukowego w Państwowym Zakładzie Higieny w Dziale Żywności. Od pierwszych tygodni okupacji aktywnie uczestniczył w ruchu konspiracyjnym będąc oficerem Armii Krajowej.

W roku 1944 został wywieziony na przymusowe roboty do Wrocławia, gdzie zastał go koniec wojny. Tam też pozostał po wyzwoleniu. W roku 1945 zorganizował Dział Badań Żywności, który prowadził do roku 1947, to jest do czasu, gdy powierzono Mu prace nad organizacją Politechniki Wrocławskiej. W roku 1947 został mianowany kierownikiem Katedry Technologii Materiałów Wybuchowych Politechniki Wrocławskiej. Jednocześnie prowadził wykłady na Politechnice Warszawskiej oraz Wojskowej Akademii Technicznej. W latach 1951-1960 był Rektorem Politechniki Wrocławskiej.

W roku 1960 Profesor Smoleński przenosi się do Warszawy by objąć stanowisko przewodniczącego Komitetu do Spraw Techniki, natomiast po utworzeniu Komitetu Nauki i Techniki -  stanowisko wiceprzewodniczącego.  Jednocześnie zostaje mianowany kierownikiem Zakładu Teorii Spalania w Katedrze Silników Spalinowych Przemysłowych i Lotniczych w Instytucie Techniki Cieplnej na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa na Politechnice Warszawskiej, a następnie kierownikiem tej Katedry.

W latach 1965-1969 Profesor Smoleński był Rektorem Politechniki Warszawskiej.  W roku 1964 wybrano go w poczet członków Polskiej Akademii Nauk. W latach 1969-1972 był jej Sekretarzem Naukowym a w roku 1972 został  wiceprezesem PAN.

Podczas swej kadencji na stanowisku Rektora PW, profesor D. Smoleński przyczynił się do istotnych zmian organizacyjnych w Politechnice Warszawskiej. Z jego inicjatywy powstał nowy kierunek studiów, dostosowany do potrzeb ówczesnego rynku pracy – inżynieria chemiczna, powołano Instytut Inżynierii Materiałowej na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa, oraz ustanowiono nowy terminarz przyjęć na studia, umożliwiając kandydatom rekrutację w dwóch terminach – w lipcu i w lutym. Za kadencji D. Smoleńskiego uruchomiono Filię w Płocku (1967), podniesiono liczbę studentów po przyłączeniu Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej do PW (1966), oraz uruchomiono dzienne studia inżynierskie (1967). Podczas strajków studenckich w 1968 nie dopuścił do interwencji milicji w Politechnice Warszawskiej.

Profesor Smoleński pełnił wiele funkcji naukowych, społecznych i politycznych. Był posłem na sejm przez dwie kadencje, członkiem Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego, zastępcą przewodniczącego Głównej Komisji Kwalifikacyjnej Pracowników Nauki, przewodniczącym Komisji Głównej Chemii, członkiem Prezydium Nagród Państwowych i Przewodniczącym Polskiej Delegacji w Komisji Nauki i Techniki RWPG.  Jednocześnie wykładał, pisał książki oraz publikował swoje prace naukowe na łamach Życia Szkoły Wyższej,  Polityki,  Perspektyw i Kultury.

Jako poseł na Sejm prof. Smoleński był członkiem Komisji Oświaty i Nauki. Z ramienia tej Komisji był głównym referentem Ustawy o Szkolnictwie Wyższym z 1958 r.  Jako Przewodniczący Komitetu do Spraw Techniki zainicjował po raz pierwszy w Polsce opracowanie rocznych i pięcioletnich planów badań naukowych. Jako Sekretarz Naukowy PAN Prof. Smoleński włączył Komitety Naukowe Akademii w programowanie i kontrolę badań podstawowych we wszystkich pionach nauki w Polsce. Zwiększyło to oddziaływanie Polskiej Akademii Nauk na rozwój badań stosowanych, a tym samym i rozwój techniki w kraju.

Działalność naukowa Profesora Smoleńskiego obejmowała balistykę wewnętrzną, syntezę materiałów wybuchowych oraz teorię spalania. Szczególnie intensywnie pracował nad rozszerzeniem podstaw fizycznych i chemicznych balistyki wewnętrznej. Prowadził i opublikował szereg prac w zakresie termodynamicznej oceny prochów oraz temperatury zapłonu i pobudzenia materiałów wybuchowych. Całokształt zdobytego doświadczenia w tej dziedzinie zawarł w swojej książce pod tytułem Balistyka Wewnętrzna.

W prowadzonym przez siebie Zakładzie Teorii Spalania w Instytucie Techniki Cieplnej na Politechnice Warszawskiej Prof. Smoleński zainicjował budowę laboratorium nastawionego na badanie podstawowych procesów spalania. Badania nad owymi zagadnieniami zaowocowały wydaniem przez Prof. Smoleńskiego jego dwóch ostatnich książek: Spalanie materiałów wybuchowych oraz Detonacja materiałów wybuchowych.

Dzięki wysiłkom Profesora Smoleńskiego powstało w Polsce kilka ośrodków zajmujących się badaniem procesów spalania. Profesor dbał również o szeroką wymianę myśli naukowej oraz o kontakty międzynarodowe. Pod auspicjami Wydziału Nauk Technicznych PAN zorganizował w 1967 r. w Zawoi Ogólnopolskie Sympozjum Spalania, które wkrótce przerodziło się w Międzynarodowe Sympozjum Procesów Spalania. Był również wieloletnim Przewodniczącym Sekcji Spalania Komitetu Termodynamiki i Spalania PAN, redaktorem naukowym Archiwum Procesów Spalania i Archiwum Termodynamiki i Spalania, a w ostatnich latach życia Przewodniczącym Komitetu Wydawniczego Archiwum Procesów Spalania. Za swoje ogromne zasługi dla naszej Uczelni został w 1976r. uhonorowany tytułem Doktora Honoris Causa Politechniki Warszawskiej.

Również Politechnika Wrocławska uhonorowania profesora D. Smoleńskiego tytułem DHC Politechnika Wrocławska   oraz nadała mu Medal za Wybitne Zasługi dla Rozwoju Politechniki Wrocławskiej, a po jego śmierci wmurowała w ściany uczelni tablicę pamiątkową a na dziedzińcu Uczelni, skwerze im Prof. D. Smoleńskiego, znajduje się popiersie profesora.